We gaan verhuizen. Inmiddels staan er door het hele huis dozen. De kalender telt onverbiddelijk af. Nog twee weekeinden en dan is het zover. Dan moeten we er hier uit. En er is nog zoveel te doen. Een afscheidsfeestje voor de buurt, waar we bijna 15 jaar met veel plezier hebben gewoond. Uitzoeken wat we wel en niet meenemen naar ons tijdelijk onderkomen op een bungalowpark in de omgeving. Gelukkig is er flink opgeruimd voor het huis in de verkoop ging. Dat scheelt.

Toen ik vorige week met mijn vrouw een hapje ging eten bij een Italiaan in Amersfoort, moesten we even wachten aan de bar. Ons tafeltje aan het raam was nog niet gereed. De man achter de bar vroeg wat hij voor ons kon inschenken. Normaal gesproken zou dat een droge witte wijn en een biertje van de tap zijn geweest. Nu niet. Wij doen mee aan Dry Januari, dus dit keer geen alcohol voor ons.

Het is inmiddels de achtste dag van een nieuw decennium en nog steeds is Amersfoort in de ban van vuurwerk. Als maatschappelijk betrokken tekstschrijver in de Keistad heb ik lang getwijfeld of ik er iets mee ging doen. Datzelfde had ik ook bij andere controversiële onderwerpen als de stikstofmaatregelen en Zwarte Piet. Toen heb ik het gelaten, maar met alle goede voornemens voor het nieuwe jaar heb ik besloten nu wel de pen te pakken. Dit blog is de eerste van een serie over Amersfoort in een nieuw decennium.